Κείμενα, Ποίηση, Φωτογραφίες κι Έργα Τέχνης:Κυμοθόη Νότα

Κείμενα, Ποίηση, Φωτογραφίες κι Έργα Τέχνης:Κυμοθόη Νότα
Νότα Κυμοθόη Λογοτέχνης και Ζωγράφος© Nότα Κυμοθόη

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

"ΠΥΑΝΕΨΙΩΝ ή ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ":ΓΡΑΦΕΙ Η ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ


Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
ΠΥΑΝΕΨΙΩΝ ή ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
ΓΡΑΦΕΙ Η ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ


Πυανεψιών κατά το Αττικό ημερολόγιο ήταν ο 4ος μήνας κι ήταν αφιερωμένος στον Απόλλωνα. Ο πιο τιμημένος κι αγαπημένος Θεός, στον οποίο είχαν αφιερώσει 5 ολόκληρους μήνες. Προς τιμή του Απόλλωνα, που είναι αγαπημένος σε όλη τη Γη, αφιερώνω τον κάτωθι Ορφικό Ύμνο, των αρχαίων μας προγόνων:

                                               Ορφικός Ύμνος προς τον Απόλλωνα


Ἐλѳέ, μάκαρ, Παιάν, Τιτυοκτόνε, Φοῖβε, Λυκωρεῦ,
Μεμφῖτ', ἀγλαότιμε, ἰήιε, ὀλβιοδῶτα,
χρυσολύρη, σπερμεῖε, ἀρότριε, Πύѳιε, Τιτάν,
Γρύνειε, Σμινѳεῦ, Πυѳοκτόνε, Δελφικέ, μάντι,
ἄγριε, φωσφόρε δαῖμον, ἐράσμιε, κύδιμε κοῦρε,
μουσαγέτα, χοροποιέ, ἑκηβόλε, τοξοβέλεμνε,
Βράγχιε καὶ Διδυμεῦ, ἑκάεργε, Λοξία, ἁγνέ,
Δήλι' ἄναξ, πανδερκὲς ἔχων φαεσίμβροτον ὄμμα,
χρυσοκόμα, καѳαρὰς φήμας χρησμούς τ' ἀναφαίνων·
κλῦѳί μου εὐχομένου λαῶν ὕπερ εὔφρονι ѳυμῶι·
τόνδε σὺ γὰρ λεύσσεις τὸν ἀπείριτον αἰѳέρα πάντα
γαῖαν δ' ὀλβιόμοιρον ὕπερѳέ τε καὶ δι' ἀμολγοῦ,
νυκτὸς ἐν ἡσυχίαισιν ὑπ' ἀστεροόμματον ὄρφνην
ῥίζας νέρѳε δέδορκας, ἔχεις δέ τε πείρατα κόσμου
παντός· σοὶ δ' ἀρχή τε τελευτή τ' ἐστὶ μέλουσα,
παντοѳαλής, σὺ δὲ πάντα πόλον κιѳάρηι πολυκρέκτωι
ἁρμόζεις, ὁτὲ μὲν νεάτης ἐπὶ τέρματα βαίνων,
ἄλλοτε δ' αὖѳ' ὑπάτης, ποτὲ Δώριον εἰς διάκοσμον
πάντα πόλον κιρνὰς κρίνεις βιοѳρέμμονα φῦλα,
ἁρμονίηι κεράσας {τὴν} παγκόσμιον ἀνδράσι μοῖραν,
μίξας χειμῶνος ѳέρεός τ' ἴσον ἀμφοτέροισιν,
ταῖς ὑπάταις χειμῶνα, ѳέρος νεάταις διακρίνας,
Δώριον εἰς ἔαρος πολυηράτου ὥριον ἄνѳος.
ἔνѳεν ἐπωνυμίην σε βροτοὶ κλήιζουσιν ἄνακτα,
Πᾶνα, ѳεὸν δικέρωτ', ἀνέμων συρίγμαѳ' ἱέντα·
οὕνεκα παντὸς ἔχεις κόσμου σφραγῖδα τυπῶτιν.
κλῦѳι, μάκαρ, σώζων μύστας ἱκετηρίδι φωνῆι.



Ελα, ώ μακάριε Παιάν, φονιά του Τιτυόνος, Φοίβε, Λυκωρέα,
Μεμφίτη, πού τιμάσαι λαμπρά, ό ίηιος, που δίνεις ευτυχία,
πού έχεις χρυσή λύρα, ευλογών σπόρους, ό προστάτης καλλιεργητών, δύναμη της Πυθούς,
Τιτάν, ο Γρύνειος. ό Σμινθεύς, φονιά του Πύθωνος, ό Δελφικός, ό μάντης,
ό άγριος, που φέρεις το φως πανέξυπνε, ό αγαπητός, ο ένδοξος νέος,
ηγέτη των Μουσών, δημιουργέ χορού, ο μακροβόλος, ό τοξοβόλος,
ό Βράγχιος καί Διδυμεύς, ό τοξότης, ό Λοξίας, ό αγνός,
της Δήλου βασιλιά, πού το μάτι σου φωτίζει τους ανθρώπους βλέπων τα πάντα,
με την χρυσή σου κόμη, καθαρές φωνές και προφητικές με χρησμούς μας δίνεις,
άκουσε την προσευχήν μου υπέρ των λαών με ευφρόσυνη καρδιά,

διότι εσύ βλέπεις όλον αυτόν τον απέραντον αιθέρα κι όλη την ευτυχισμένη γη

καί στο σκοτάδι την νύκτα την ώρα ησυχίας, πού έχεις μάτια τ' άστρα,

βλέπεις τις ρίζες όλων, κι έχεις γνώση για τα πέρατα του κόσμου 

όλου, εσύ δε είσαι η αρχή και τέλος και μέλλον, 

των όλων οπού θέλεις· εσύ κάθε πόλο με την κιθάρα, με ήχο μέγα βαδίζων

προσαρμόζεις, πότε με κατωτάτης χορδής στο τέλος πηγαίνεις
κι άλλοτε πάλι προς την υψηλότερη, εις την Δωρική διακοσμείς
κάθε πόλον με διάταξη κρατάς τα διατηρούμενα στη ζωήν φύλα,
κρατώντας σε αρμονία την παγκόσμια μοίρα των ανθρώπων
άνέμειξες εξ ίσου χειμώνα και θέρος, 
τον χειμώνα από ψηλά και το θέρος με τις νεότητες διέκρινες
και σχημάτισες το ωραίο Δωρικό άνθος της πολυαγαπημένης άνοιξης
από αυτά σε ονομάζουν οι άνθρωποι Βασιλέα Θεό
Πάνα θεό με δύο κέρατα, στους ανέμους ν΄ αφήνεις σφυρίγματα 
έχεις και κρατάς τα πάντα όλου του κόσμου σε σφραγίδα που διαμορφώνεις
άκουσε με, μακάριε, σώσε τους μύστες που σε παρακαλούν προσευχόμενοι.
(απόδοση: της Νότας Κυμοθόη)

Ας δούμε πως ήταν το Αττικό ημερολόγιο:
Ο κάθε ένας μήνας ήταν αφιερωμένος σ΄έναν ή δύο, από τους 12 Ολύμπιους Θεούς. Ο μήνας για τους αρχαίους Έλληνες ξεκινούσε από την εμφάνιση της Νέας Σελήνης κι είχε 30 ημέρες πλήρης ή 29 ή 28 και λεγόταν κοίλος μήνας και χωριζόταν σε 3 δεκαήμερα
Το Νέο έτος για τους Αθηναίους αρχίζει την 1η Εκατομβαιώνος και πέφτει πάντα μετά το θερινό ηλιοστάσιο. Η ημέρα για τους αρχαίους Έλληνες ξεκινούσε από τη δύση του ήλιου κι όχι όπως άλλαξε μετά μεσονυκτίου. 

Αττικό ημερολόγιο από το 430 π.Χ. από τον Μέτωναγεωμέτρηαρχιτέκτονα και αστρονόμο, ο οποίος όρισε τους πλήρεις και κοίλους μήνες και τα έτη στα οποία θα προστίθετο ο μήνας Ποσειδεών.
Αργότερα επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, δημιουργήθηκε το Ιουλιανό ημερολόγιο το 45 π.Χ. που αντικαταστάθηκε το 1582 με το Γρηγοριανό ημερολόγιο από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄. Η αλλαγή έγινε για τον εορτασμό του Πάσχα, όπως είχε συμφωνηθεί στην Α΄οικουμενική σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ. Χ.
Αλλά τα δύο ημερολόγια έχουν μπερδέψει τους χριστιανούς κι άλλοι συνεχίζουν να δέχονται το Ιουλιανό (παλαιοημερολογίτες) και έχουν διαφορά σε εορτές 13 ημέρες έως το 2100. Μετά και μέχρι το 2200 θα έχουν 14 ημέρες διαφορά. Αυτή η διαφορά έκανε τις ορθόδοξες εκκλησίες της Ρωσίας, Σερβίας και Ιερουσαλήμ ν΄αποσχησθούν από την εκκλησία της Ελλάδας και να γιορτάζουν με το Ιουλιανό (παλιό ημερολόγιο), δηλαδή γιορτάζουν τα Χριστούγεννα στις 7 Ιανουαρίου κι όχι στις 25 Δεκεμβρίου.
Στην Ελλάδα με βασιλικό διάταγμα το καθιέρωσαν στις 23 Φεβρουαρίου 1923 αλλά με την αλλαγή αυτή η μέρα ορίστηκε 1 Μαρτίου 1923. Το μπέρδεμα το μεγάλο έγινε στις 25 Μαρτίου και που θα έπρεπε να χωριστεί η γιορτή του Ευαγγελισμού από την ημέρα της Εθνικής γιορτής των Ελλήνων. 
Μετά από έναν χρόνο συσκέψεων με την εκκλησία της Ελλάδας, που ζητούσε να έχει ο κόσμος δυο ημερολόγια, ένα Γρηγοριανό=Πολιτικό ημερολόγιο κι ένα εκκλησιαστικό=Ιουλιανό ημερολόγιο και μετά από συνεχείς διαφωνίες και συσκέψεις επί συσκέψεων και διαφωνιών, καθιερώθηκε στις 10 Μαρτίου 1924 το Γρηγοριανό ημερολόγιο για όλους και η ημέρα καθιερώθηκε να είναι η 23η Μαρτίου 1924. 
Αλλά ακόμα μέχρι σήμερα, μέσα στους κόλπους της εκκλησίας υπάρχουν εκείνοι που δεν συμφωνούν με αυτήν την αλλαγή και παραμένουν στο παλαιό με διαφορά 13 ημερών. Είναι εκείνοι δεν μπορούν μήτε να προσαρμοστούν, μήτε να κατανοήσουν πως όλα αλλάζουν.
Αν λοιπόν ο Ελληνισμός είχε δύναμη, θα επέμενε να γίνει ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΡΑ και να δούνε όλοι την αλήθεια κατάματα. Γιατί ο χρόνος τι είναι; Μήπως είναι άσχετος με το ΦΩΣ;;;
Φως, Θεός των αρχαίων Ελλήνων. Απόλλων! Ο Φάος του Σύμπαντος, οπού ξαναγεννήθηκε ως  Εμμανουήλ, που ονομάστηκε από τους Έλληνες φωτισμένους μύστες Χριστός και Ιησούς!!!
Με φως και αγάπη
Νότα Κυμοθόη
copyright:Nota KimothoiΆδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .