Κείμενα, Ποίηση, Φωτογραφίες κι Έργα Τέχνης:Κυμοθόη Νότα

Κείμενα, Ποίηση, Φωτογραφίες κι Έργα Τέχνης:Κυμοθόη Νότα
Νότα Κυμοθόη Λογοτέχνης και Ζωγράφος© Nότα Κυμοθόη

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Παναγιώτα Κυμοθόη "Των λαών το γεφύρι" Ποίηση


                             

Παναγιώτα Κυμοθόη

"Των λαών το γεφύρι"

Ποίηση



Panagiota Kymothoi
UN PONTE PER I POPOLI
(OSCAR A DI BARI BRUNO PRIMA CLASSIFICATA 1992 EUROCONCORSO DI POESIA)

Vengo dal primo albeggiare
parlando al tuo cuore.
Non sono una semplice imagine murale
che sbiadisce ai tuoi occhi
ne un fugace passar di vento
che si perde con um saluto
come to scivolar del tramonto nella notte.

Sono la luce del sole fulgente
she dice buongiorno ad ogni orecchio
e diffonde baci e canti
per tutti gli uomini della terra.

Sono della candela lo stoppino infinito
che brucia tento nel volger dei tempi
riempiendo di tepore il buio
perche abbiano speranze gli occhi del mondo.

Un ponte e la mia anima,
che da secoli unisce i popoli
e la parola, fiume di rugiada,
distente le mie mani in rive fiorite.

Andro’ stasera al limitan del tramonto
per innalzare il tuo messaggio,
perche s’ arresti il tempo delle tenebre
e il timore della minima inimicizia.
Cosi, con i miei versi, gui per te
uniro’ la terra con un ponte luminoso
per essere tutti fratelli.


Panagiota Kymothoi or Nota Kimothoi



ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ-Παναγιώτα Κυμοθόη
Oscar A Di Bari Bruno Euroconcorso Di Poesia, Prima Classificata 1992

Έρχομαι από την πρώτη χαραυγή
μιλώντας στην καρδιά σου.
Δεν είμαι μια απλή του τοίχου εικόνα
που ξεθωριάζει στα μάτια σου,
ούτ’ ένα φευγαλέο περπάτημα αγεριού,
που χάνεται μ’ ένα χαιρέτισμα,
όπως η ώρα του δειλινού μέσα στη νύχτα.

Είμαι το φως του ολόλαμπρου ήλιου
που λέει καλημέρα στο κάθε αφτί
και σκορπίζει φιλιά και τραγούδια
σε όλους της γης τους ανθρώπους.

Είμαι του κεριού ατέλειωτο φυτίλι
που αργοκαίει στων καιρών τα γυρίσματα
γιομίζοντας θαλπωρή το σκοτάδι,
για να έχουν ελπίδες τα μάτια του κόσμου.

Ένα γεφύρι είναι η ψυχή μου
που από αιώνες ενώνει τους λαούς
και ο λόγος ολόδροσο ποτάμι
που απλώνει τις όχθες του χέρια
οι άνθρωποι για να πιαστούν.

Θα πάω απόψε ως το τέρμα της δύσης
το μύνημά σου ως εκεί να εξυψώσω
ώστε να πάψει ο χρόνος των σκοταδιών
και ο φόβος της ελάχιστης έχθρας.
Έτσι με τους στίχους μου για σένα εδώ
θα ενώνω τη γη μ’ ένα ολόφωτο γεφύρι
για να γίνουμε όλοι αδέλφια.

Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

© Nότα Κυμοθόη