"Η ματαιότης της ύλης δίχως αλήθεια Θεού"
“Εξομολογήσομαί σοι εις τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου. Είπεν άφρων εν καρδία αυτού ουκ έστι Θεός. Διεφθάρησαν εν ανομίαις, ουκ έστι ποιών αγαθόν” γράφει ο ψαλμωδός Δαβίδ κι αποτελεί κατάπληξη στις ημέρες ετούτες, καθώς είναι τόσο διαχρονικός αυτός ο ψαλμός για όλα όσα περνάει ο κόσμος μας. Παγκοσμίως αλλάζουν οι άνθρωποι όλα όσα μέχρι σήμερα δημιούργησαν κι ο επίγειος εκπρόσωπος του Θεού στην Δυτική εκκλησία των καθολικών, παραιτείται. Δεν θα σχολιάσω αυτό το γεγονός, παρά μόνον τις θρησκευτικές ομάδες όλων των χριστιανών, που για λόγους κέρδους κι εξουσίας, έχουν μεταξύ τους διαφωνίες κι αντιπαλότητες. Τι θα πει δηλαδή καθολικοί και ορθόδοξοι; Τι θα πει παλαιοημερολογίτες και νεοημερολογίτες; Τι θα πει μορμόνοι ή χριστιανοί των τελευταίων ημερών, ευαγγελιστές, λουθηρανοί, διαμαρτυρόμενοι; Τι θα πει μάρτυρες του Ιεχωβά; Τι ανθρώπινες εξουσίες είναι αυτές σε θρόνους και με αυτοκρατορικές συνήθειες για την ύπαρξη του Θεού; Οι εκπρόσωποί τους δίχως να το κατανοήσουν, με τον τρόπο τους διώχνουν τους ανθρώπους από τους ιερούς χώρους και ιδιαίτερα τους νέους ή τους φέρνουν κοντά τους με το φόβο. Όσο για τους περισσότερους ανθρώπους που έχουν κατάρτιση Πανεπιστημιακή με ένα “υπερ-εγώ” έως τα ουράνια και μάλιστα οι τεχνοκράτες, δεν πιστεύουν στην ύπαρξη Θεού παρά μόνον στο προσωπικό κέρδος και στην ανθρώπινη ύλη με όλα τα συν επακόλουθα της ηδονής οπού προσφέρει. Αυτό όμως ως πράξη και στάση ζωής δεν είναι σημερινό, αλλά υπήρχε πάντα. “Πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν, ουκ έστι ποιών αγαθόν, ουκ έστιν έως ενός. Ουχί γνώσσονται πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν; Οι κατεσθίοντες τον λαόν μου εν βρώσιν ουκ επεκαλέσαντο. Εκεί εφοβήθησαν φόβον, ου ουκ ην φόβος, ότι ο Θεός διεσκόρπισεν οστά ανθρωπαρέσκων. Κατησχύνθησαν, ότι ο Θεός εξουδένωσεν αυτούς”. Πόσα χρόνια θα πρέπει να περάσουν για να κατανοήσουν οι άνθρωποι επάνω σε αυτή την πανσεξουαλική γη, πως υπάρχει μόνον ένας Θεός οπού έχει τη δύναμη την οποία γυρεύουν για να είναι ευτυχείς και χαρούμενοι; Διότι σε άλλες χώρες πιστεύουν το Μωάμεθ ή το Βούδα αντί του Ιησού και οι άνθρωποι στη γη έχουν διαχωριστεί σε θρησκευτικές ομάδες εξουσίας και δημιουργούν διαχωρισμούς μεταξύ τους κι αντιπαλότητες τόσο πολύ μεγάλες που για τον τρόπο λατρείας έχουν γίνει εχθροί. Στην Ελλάδα κάποιες ομάδες αναβιώνουν την αρχαία θρησκεία του Δωδεκάθεου και δεν δέχονται τον Ιησού, λέγοντας πως αποτελεί γνήσια θρησκεία των Ιουδαίων. Και μια άλλη ομάδα γνωστικών αμφισβητεί την ύπαρξη του Ι. Χριστού και βεβηλώνει μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια το πρόσωπό του.
Αλλά, ενώ όλα έχουν στις ημέρες μας φανερωθεί κι όλα είναι τόσο ξεκάθαρα καθημερινά, ο άνθρωπος συνεχώς αγωνίζεται για να καρπωθεί ευκαιρίες δίχως να έχει ακουμπήσει την ελπίδα του στην αλήθεια οπού είναι. Ίσως και να γελάσουν μερικοί με την προσέγγιση αυτή, διότι αισθάνονται πανίσχυροι μέσα στην ματαιότητα της ανθρώπινης φθαρτής φύσης τους. Κι αν ανατρέξουμε στο παρελθόν σε όλες τις θρησκείες θα δούμε πως υπήρχαν σύμβολα από τη φύση οπού λατρεύτηκαν με ύμνους και θυσίες αιμάτων και χάραξαν την ανθρώπινη ιστορία και τον πολιτισμό οπού σήμερα έχουμε. Τίποτα δεν είναι νέο στον τρόπο λατρείας. Όλα έχουν δημιουργηθεί από ομάδες θρησκευτικές, τα οποία διαλέχτηκαν με προσοχή από τις παρέες των όσων δημιούργησαν τις θρησκείες μαζί με την εξουσία. Τα πρώτα λατρευτικά σύμβολα με αναφορά στα σημεία της φύσης και σε όντα της φύσης. Τα αρχαία ελληνικά μυστήρια, οι λατρείες της Γαίας, της Δήμητρας και του Διονύσου και τα Βαβυλωνιακά μυστήρια κι ο Άμμων Δίας και επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ο θεός ήλιος ταυτίστηκε με το πρόσωπο "Καίσαρ" και οι επιρροές από τον Φαραώ και την Ίσιδα κι αργότερα οι αυτοκρατορίες εδραιώθηκαν με τις νεότερες θρησκείες που είναι μέχρι σήμερα φόβος και τρόμος και λατρεύονται από διάφορες ομάδες. Ποια είναι η αλήθεια όμως για το Θεό; Είναι ένας ή πολλοί θεοί; Και γιατί σε κάποιες χώρες διατηρείται ακόμα η παράδοση του δράκοντος θεού, ένα αρχέγονο λατρευτικό σύμβολο του θηρίου που φοβόντουσαν, το οποίο οι χριστιανοί παρομοίασαν με τον διάβολο;
Στην έως τώρα αναζήτησή μου γι' αυτήν την αλήθεια, μελετώντας τα περί θρησκειών σε χώρες οπού έχουν διαφορετικές θρησκευτικές λατρείες από τη δική μου και με νου καθαρό, αλλά πάντα με την ευλογία του Πανάγιου Πνεύματος και με την επιθυμία να δημιουργηθεί ένας αρμονικός κόσμος, έμαθα να επεξεργάζομαι το κάθε τι οπού αφορά την πίστη στο Θεό. Έμαθα να επεξεργάζομαι τη βαθιά πεποίθηση πως όλοι όσοι διαφωνούν με την πίστη του άλλου έχουν μέσα τους το κακό. Διότι ο Θεός είναι μόνον Ένας κι ο κάθε άνθρωπος οπού πιστεύει σε Αυτόν μπορεί να τον λατρεύει με το δικό του τρόπο, αυτόν οπού τον δίδαξαν οι γονείς του, η κοινωνία στην οποία βιώνει και κινείται αλλά και οι Δάσκαλοί του. Αλλά όταν λέω "Δασκάλους" δεν εννοώ αυτούς, των απλών σχολείων κονσερβοποιημένης διδασκαλίας, αλλά τους φωτισμένους Δασκάλους με Πνευματική κι Αληθινή Θεία Διδασκαλία για το Θεό από το Πανάγιο Πνεύμα. Αυτοί ήρθαν δίδαξαν, αναλήφθηκαν ή αναστήθηκαν, αλλά η ενέργειά τους υπάρχει. Όταν δηλαδή ο Ι. Χριστός έλεγε: "Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου περιπατήσει εν τη σκοτία αλλ' έξει το φως της ζωής", πόσοι από τους σημερινούς αμφισβητούντες την ύπαρξή του έχουν κατανοήσει για ποιο φως μιλούσε; Ποιο φως ήταν αυτό το οποίο δίδαξε αλλά κι έδωσε στους ανθρώπους εκείνης της εποχής την ημέρα της Πεντηκοστής; Ποιο φως είναι αυτό οπού απλόχερα δίνει σε όσους πιστεύουν αληθινά τα όσα φανέρωσε για όλους; Γιατί η Ανάσταση είναι καθάριο φως και μπορούμε καθημερινά να δουλέψουμε το δικό μας τρόπο σκέψης και να τον αλλάξουμε αυτόματα ώστε να πάψει να κατακρίνει και να επικρίνει τους άλλους κολλώντας τους ετικέτες. Κανείς δεν έχει έρθει στη γη για να κατακρίνει, παρά μόνον όποιος έχει μια διαφωνία με κάποιους άλλους για λόγους ατομικού συμφέροντος ή όποιος ζητάει εκδίκηση με αντιλήψεις παλιές σαν τις λάσπες. Δηλαδή εκείνη η παλιά άποψη "οφθαλμός αντί οφθαλμού", δεν έχει θέση σε πολιτισμένες κοινωνίες, μήτε στην εποχή του 2013 οπού σε όλη τη γη οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει ή προσπαθούν να κατανοήσουν τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και συνάνθρωπος. Γι' αυτό λοιπόν ο καθένας θα έπρεπε να έρχεται στη θέση του άλλου και να πάψει να είναι αντιδραστικός με αυστηρούς τρόπους κι αρχές οπού καταστρέφουν ψυχές και συνειδήσεις. Διότι η κάθε πράξη είναι ενέργεια κι η ενέργεια αυτή απορρέει από σκέψεις οι οποίες είναι θετικές ή αρνητικές. Αλλά, πως θ' αλλάξουμε κάτι οπού δεν μας αρέσει; Πως θ' αλλάξουμε κάτι οπού βλάπτει; Η μέθοδος είναι μόνον μία κι αυτή είναι καθαρά θεϊκή ενέργεια. Ο Θεός είναι Αγάπη κι όχι εκδίκηση και καταδίκη. Κανένας Θεός δεν ευλογεί όπλα εναντίον άλλων ανθρώπων. Αυτό είναι μια πλάνη κι ένα ψεύδος!.. Αλλά η πιο δύσκολη αγάπη είναι η ανωτερότητα κι αυτή έχει μια μεγαλοπρέπεια οπού κρύβεται μέσα στη συγχώρεση. Αλλά για να το μάθει αυτό ο απλός και καθημερινός άνθρωπος με τα ένστικτα της σάρκας του μέσα από τα πάθη και τα συναισθήματά του, θα πρέπει να πάψει να είναι καχύποπτος με το διπλανό του και ταυτόχρονα να αγαπά και να σέβεται τον εαυτό του, ώστε να μη τον εκθέτει σε κίνδυνο κι εξευτελισμό που απορρέει από σκιές. Αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να διαχωρίζει τις σκέψεις και πράξεις του απ΄ όσους είναι διαφορετικοί και να τους αγαπά μεν, αλλά να μη συμπράττει μαζί τους κακό, διότι σε αυτή τη γη όλοι οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν σε δημιουργία πραγματικής ευτυχίας όχι μόνον σε ατομικό αλλά σε συνολικό επίπεδο. Κι αυτό το επίπεδο το επιλέγει ο καθένας για την ύπαρξή του.
Όταν λοιπόν κάποιες ομάδες έχουν πλάσει ένα πλάσμα με το όνομα "διάβολος" και το συντηρούν με τις πράξεις τους και το περιπλέκουν με το ανθρώπινο "εγώ" που σχετίζεται με τις απολαύσεις της σάρκας και το φόβο, τότε δίχως να το θέλουν διώχνουν το Θεό και την προστασία του από τη ζωή των ανθρώπων και στη θέση του τοποθετούν όλες τις οργισμένες και πονηρές πράξεις και ιδέες του διαβόλου. Διάβολος σημαίνει διαβάλλω, δηλαδή κατηγορώ, επικρίνω και κρίνω. Γιατί οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει να φοβούνται την κόλαση. Αλλά ποιος μπορεί να στείλει μια ψυχή εκεί; Μόνον η οργή, ο θυμός και η εκδίκηση. Αυτές οι ενέργειες δεν είναι του Θεού αλλά ένας τόπος κι ένα μέρος της ψυχής οπού τίποτα δεν δημιουργεί χαρά κι ευτυχία. Είναι ενέργειες από ψυχαναγκαστικές κι αρνητικές σκέψεις που δημιουργεί ο φόβος που παραμένει στο υποσυνείδητο και μολύνει τη σκέψη τροφοδοτώντας με αρνητική ενέργεια τον άνθρωπο και τον κάνει δυστυχισμένο. Όλοι οι πόλεμοι πηγάζουν από τέτοιες ενέργειες. Όλες οι βλαβερές πράξεις έχουν στήριγμα σε τέτοιες σκέψεις. Ο καθένας γίνεται ο χειρότερος κριτής του ίδιου του εαυτού και προσθέτει χαμηλή αυτοεκτίμηση όταν κρίνει άλλους και προσπαθώντας να βλάψει κάποιους με ενέργειες από άλλες σκοτεινές εποχές δεν βαδίζει με το Θεό, αλλά με άλλα σκοτεινά πλάσματα που δεν αναγνωρίζουν Θεό. Διότι ποιος απ΄ όσους βλάπτουν συνάνθρωπο θα τολμούσε να βαδίσει πλάι-πλάι με τον Θεό; Έχετε σκεφτεί πόση αρνητική ενέργεια εισπράττετε όταν ακούτε άσχημες ειδήσεις και πόσο πόνο εισπνέετε μέσα στην καρδιά σας; Ας είστε επιτέλους ειλικρινείς με τον εαυτό σας και διαλέξετε τι είδους συνήθειες θέλετε να καθιερώσετε για εσάς και τι είναι αυτό που θέλετε και μπορείτε να αλλάξετε ως δική σας συνήθεια και τρόπο ζωής.
Η πιο θανάσιμη απ΄ όλες τις συνήθειες είναι ο φόβος που ως ενέργεια γίνεται βαριά αυτή την εποχή κι εσωτερική κόλαση για την οποία δεν μπορείτε να εκφράζετε συμπάθεια, μήτε να την περιγράφετε, παρά να την αφήνετε στα χέρια του Θεού. Εκείνος ξέρει πως να την διαχειριστεί. Ο άνθρωπος που φοβάται βγάζει βεβιασμένα συμπεράσματα. Η ελπίδα είναι μια ενέργεια θεϊκή και καθαρή και δεν πρέπει να χάνει ο άνθρωπος τη σύνδεση μαζί της, διότι εύκολα οδηγείται σε λάθος σκέψεις και πράξεις καταστροφής. Συνάντησα τελευταία κάποιους ανθρώπους μιας γνωστής θρησκευτικής ομάδας που προσπαθούσαν να με πείσουν πως ήρθε το τέλος του κόσμου σύμφωνα με τις ιερές γραφές. Δηλαδή οι γραφές κάποιων ανθρώπων προειδοποιούν και οι άνθρωποι του 2013 θα πρέπει να γίνουν θύματα; Κι όμως ο Karl Yung έγραφε:"Αυτό που δεν το φέρνουμε στο συνειδητό εμφανίζεται στη ζωή μας σαν μοίρα". Γιαυτό τον αυταρχικό πολιτικό ή την αυταρχική πολιτική ομάδα την δημιουργούν τα θύματα, δηλαδή αυτό οπού ο ίδιος ψυχολόγος του ανθρώπινου ασυνείδητου ονόμασε "σκιά". Κι αυτές οι σκιές είναι όλοι οι φόβοι κι ότι έχει απορρίψει το "εγώ" από τα πρώτα παιδικά χρόνια της ζωής κι αποτελούν τα "σκουπίδια" της ανθρώπινης ύπαρξης τα οποία ο άνθρωπος δεν θέλει να παραδεχτεί μαζί με όλες εκείνες τις ικανότητες ή επιθυμίες που δεν αναπτύχθηκαν μήτε εκπληρώθηκαν. Αλλά το ασυνείδητο πάντα θέλει να δημιουργεί αδύναμες καταστάσεις για να μπορεί το άτομο να βγάλει τα καλύτερα στοιχεία του μέχρι να ολοκληρωθεί κι εδώ ακριβώς χρειάζεται ο Νους με την εξυπνάδα του, ώστε όταν κάποιος είναι με την πλάτη στον τοίχο, ας ηρεμήσει κι ας απλώσει τις ρίζες του έως βαθιά μέσα του στη θεϊκή ψυχή του μέχρι να έρθει η διαύγεια για να μπορέσει να δει ο άνθρωπος πάνω και μέσα από τον τοίχο. Το ίδιο ας πράξει κι όποιος με σωματική δύναμη προσπαθεί να κολλήσει κάποιον στον τοίχο. Ας βρει τη διαύγεια μέσα του κι ας δει την πραγματικότητα του σκοτεινού εαυτού του κι ας τον φωτίσει, ώστε να δημιουργήσει χαρά κι όχι δυστυχία.
(Δημοσίευση στην εφημερίδα "Αδέσμευτος Πάφου" στην στήλη μου: Το Λ των λέξεων και του Λόγου Γράφει η Λογοτέχνης και Ζωγράφος Νότα Κυμοθόη)
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .