Νότα Κυμοθόη*
ΑΠΟΔΟΣΗ ΟΡΦΙΚΟΥ ΎΜΝΟΥ ΑΠΌΛΛΩΝΟΣ
Διαβάζω την απόδοση του Ορφικού Ύμνου Απόλλωνος και δεν μου αρέσει Έτσι αποφάσισα ν΄ασχοληθώ λέξη προς λέξη και με τον Απόλλωνα βοηθό να αποδώσω αυτόν τον ύμνο!!!
Η αρχική του γραφή είναι:
Η αρχική του γραφή είναι:
ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΘΕΟΥ:
Ἐλθέ, μάκαρ, Παιάν, Τιτυοκτόνε, Φοῖβε, Λυκωρεῦ, Μεμφῖτ᾽, ἀγλαότιμε, ἰήιε, ὀλβιοδῶτα, χρυσολύρη, σπερμεῖε, ἀρότριε, Πύθιε, Τιτάν, Γρύνειε, Σμινθεῦ, Πυθοκτόνε, Δελφικέ, μάντι, ἄγριε, φωσφόρε δαῖμον, ἐράσμιε, κύδιμε κοῦρε, μουσαγέτα, χοροποιέ, ἑκηβόλε, τοξοβέλεμνε, Βράγχιε καὶ Διδυμεῦ, ἑκάεργε, Λοξία, ἁγνέ, Δήλι᾽ ἄναξ, πανδερκὲς ἔχων φαεσίμβροτον ὄμμα, χρυσοκόμα, καθαρὰς φήμας χρησμούς τ᾽ ἀναφαίνων• κλῦθί μου εὐχομένου λαῶν ὕπερ εὔφρονι θυμῶι• τόνδε σὺ γὰρ λεύσσεις τὸν ἀπείριτον αἰθέρα πάντα γαῖαν δ᾽ ὀλβιόμοιρον ὕπερθέ τε καὶ δι᾽ ἀμολγοῦ, νυκτὸς ἐν ἡσυχίαισιν ὑπ᾽ ἀστεροόμματον ὄρφνην ῥίζας νέρθε δέδορκας, ἔχεις δέ τε πείρατα κόσμου παντός• σοὶ δ᾽ ἀρχή τε τελευτή τ᾽ ἐστὶ μέλουσα, παντοθαλής, σὺ δὲ πάντα πόλον κιθάρηι πολυκρέκτωι ἁρμόζεις, ὁτὲ μὲν νεάτης ἐπὶ τέρματα βαίνων, ἄλλοτε δ᾽ αὖθ᾽ ὑπάτης, ποτὲ Δώριον εἰς διάκοσμον πάντα πόλον κιρνὰς κρίνεις βιοθρέμμονα φῦλα, ἁρμονίηι κεράσας {τὴν} παγκόσμιον ἀνδράσι μοῖραν, μίξας χειμῶνος θέρεός τ᾽ ἴσον ἀμφοτέροισιν, ταῖς ὑπάταις χειμῶνα, θέρος νεάταις διακρίνας, Δώριον εἰς ἔαρος πολυηράτου ὥριον ἄνθος. ἔνθεν ἐπωνυμίην σε βροτοὶ κλήιζουσιν ἄνακτα, Πᾶνα, θεὸν δικέρωτ᾽, ἀνέμων συρίγμαθ᾽ ἱέντα• οὕνεκα παντὸς ἔχεις κόσμου σφραγῖδα τυπῶτιν. κλῦθι, μάκαρ, σώζων μύστας ἱκετηρίδι φωνῆι.
Και η απόδοση από εμένα είναι:
«Έλα, μακάριε, Ιατρέ Θεών, Τιτυοκτόνε, Φοίβε, Λυκωρεύ, Μεμφίτη, λαμπερέ, ιήιε*, παρέχων ευτυχία, με τη χρυσή σου λύρα, σπορέα, αρότριε , Πύθιε, Τιτάν, Γρύνειε, Σμινθεύ, Πυθοκτόνε, Δελφικέ, μάντη, αγροτικέ, φέροντα το φως, αγαπητέ, ένδοξε έφηβε (νέε), εμπνευστή, δημιουργέ αρμονίας, μακράν βλέπων, ρίχνεις βέλη ( σε εχθρούς ), Βράγχιε και Διδυμέα, τοξότη, Λοξία, αμόλυντε, βασιλεύ της Δήλου, παντογνώστη φωτίζεις τους θνητούς, χρυσομάλλη, φανερώνεις ξεκάθαρες σκέψεις και χρησμούς. Άκουσέ με που εύχομαι υπέρ των λαών, με λογισμούς καθαρούς. Επειδή εσύ λάμπεις στον απέραντο αιθέρα πάντα και υπεράνω από την καλόμοιρη γη και από τις ώρες πριν το χάραμα στο ήμερο σκοτάδι που έχει για μάτια τα αστέρια, εποπτεύεις τα πέρατα έως τα βαθιά θεμέλια του κόσμου όλου. Εσύ είσαι η αρχή εσύ το τέλος και εσύ το μέλλον, που κάνει τα πάντα ευχάριστα, εσύ κάθε τόπο με την πολύηχη κιθάρα εναρμονίζεις, άλλοτε μεν βαδίζοντας στο τέλος της νεότητας, άλλοτε εδώ στην τελευταία, ποτέ με Δωρική περιβολή πάντα σε κάθε τόπο συνδυάζεις, τοποθετείς τα γένη όπως έζησαν, αναμιγνύοντας αρμονικά την παγκόσμια μοίρα των ανθρώπων. Ανέμειξες σε ίσα μέρη χειμώνα και θέρος (καλοκαίρι) ισομερώς σε όλους, ταξινόμησες τον χειμώνα στο τέλος, το θέρος στη νεότητα και το Δώριον (θαυμαστό παράστημα ευρωστίας) στην άνοιξη εποχιακό άνθος. Από αυτό σε ονομάζουν οι θνητοί βασιλιά, Παντοκράτωρα, θεό, που δημιουργείς με κέρατα συριγμούς ανέμων. Επειδή κρατάς κι έχεις την σφραγίδα του κόσμου όλου. Άκουσε, μακάριε, σώσε μυημένους στην ικετευτική παράκληση»
Σημείωση:Αν αναρτηθεί ν΄αναφερθεί η πηγή
*Η Νότα Κυμοθόη είναι λογοτέχνης και εικαστικός
Πνευματικά δικαιώματα © 2019 Νότα Κυμοθόη
Πνευματικά δικαιώματα © 2019 Νότα Κυμοθόη
